- ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Panicum sarmentosum Roxb. อยู่ในวงศ์ GRAMINEAE
ต้นหญ้าไข่เห่่า จัดเป็นพรรณไม้ล้มลุก มีความสูงได้ประมาณ 10-30 เซนติเมตร ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการใช้เมล็ด พบได้ทั่วทุกภาคของประเทศ
ใบหญ้าไข่เห่า ใบเป็นใบเดี่ยว ออกรอบ ๆ ข้อ เป็นกระจุก ๆ ละ 2-4 ใบ ลักษณะของใบเป็นรูปยาวเรียวหรือรูปรีขนาดเล็ก ปลายใบแหลม โคนใบแหลม ใบมีขนาดกว้างประมาณ 0.2-0.4 เซนติเมตร และยาวประมาณ 2.5-3 เซนติเมตร ก้านใบสั้น
ดอกหญ้าไข่เห่า ออกดอกเป็นช่อห่าง ๆ โดยจะออกตามปลายกิ่ง ดอกย่อยเป็นสีเหลืองอ่อนเป็นตุ่มกลมเล็ก ๆ ขนาดยาวประมาณ 0.2 เซนติเมตร กลีบดอกมี 5 กลีบ ก้านชูช่อดอกยาว
ผลหญ้าไข่เห่า ลักษณะของผลเป็นรูปทรงค่อนข้างกลม มีขนาดประมาณ 0.2 เซนติเมตร เมื่อแก่แล้วจะแตกออกเป็น 3 เสี่ยง ภายในผลมีเมล็ดขนาดเล็กสีน้ำตาล
สรรพคุณต้นหญ้าไข่เห่า
- เป็นยาบำรุงธาตุ แก้ธาตุพิการ (ลำต้น, ทั้งต้น)
- ลำต้นหรือทั้งต้นใช้เป็นยาแก้ไข้ ส่วนใบใช้เป็นยาไข้จับสั่น (ลำต้น, ใบ, ทั้งต้น)
- ช่วยแก้อาการร้อนในกระหายน้ำ (ลำต้น, ทั้งต้น)
- ตำรายาพื้นบ้านอีสานจะใช้หญ้าไข่เหาทั้งต้น นำมาขยี้ผสมกับเกลือใช้อุดฟัน แก้รำมะนาด (ทั้งต้น)
- ใช้เป็นยาระบายท้อง (ลำต้น, ทั้งต้น)
- ช่วยแก้ริดสีดวงทวาร (ลำต้น, ทั้งต้น)
- ใช้เป็นยาแก้ดีพิการ (ลำต้น, ทั้งต้น)
ข้อมูลจาก Medthai
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️
ชนิดที่ 2
- หญ้าไข่เห่า (Cyrtococcum patens (L.) A.Camus )
ต้นหญ้าไข่เห่า หญ้าฤดูเดียว สูง 10–60 ซม. ใบรูปใบหอกหรือรูปแถบ ยาว 4.5–10 ซม. เกลี้ยงหรือมีขน โคนสอบเรียว กาบใบสั้นกว่าปล้อง ขอบมีขน คอใบมีขน ช่อดอกยาว 10–40 ซม. แกนช่อเป็นเหลี่ยม มีขน ช่อดอกย่อยออกเป็นคู่ รูปไข่กลับ ยาว 1.3–2 มม. ก้านช่อยาวกว่าช่อดอกย่อย ยาวประมาณ 3.8 มม. กาบรูปไข่กลับ กาบล่างปลายมน มีขนตามเส้นกาบ กาบบนปลายแหลม สั้นกว่าช่อดอกย่อยเล็กน้อย มีขนต่อม เส้นกาบ 3 เส้น ดอกล่างกาบรูปรี ดอกบนกาบหนา แข็ง ปลายมน
พบที่อินเดีย ศรีลังกา จีน พม่า ลาว เวียดนาม คาบสมุทรมลายู และออสเตรเลีย ในไทยพบทั่วทุกภาค ขึ้นตามชายป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง ป่าดิบชื้น และป่าดิบเขา ความสูงถึงประมาณ 2000 เมตร แยกเป็น var. latifolium (Honda) Ohwi หรือ หญ้าง๊าด ใบและช่อดอกมีขนาดใหญ่กว่า
ข้อมูลจาก สารานุกรมพืช